Hun bedrijven hebben dezelfde familienaam: Van der Linden. Daar houdt de gelijkenis op, zou je zeggen als je weet wat ze doen. Maar … in gesprek met Jochem van der Linden en Jeroen de Kort blijkt dat beide bedrijven veel meer delen dan alleen hun naam.
‘Wij hebben hier het grondwerk nog gedaan’, vertelt Jeroen de Kort, als hij binnenstapt bij Machinaal Timmerbedrijf Van der Linden aan de Edisonweg in Veghel.
‘Ja, dat weet ik nog’, zegt Jochem van der Linden van het timmerbedrijf. ‘Dat is twintig jaar geleden.’
Of ze elkaar kennen? Ja. Uit het werk. Ze hebben elkaars nummer. Bellen of appen wel eens met elkaar. Om wat zaken af te stemmen in het werk. Maar daar houdt het op.
‘Wij durven het wel aan’
Eerst het timmerbedrijf maar eens voorstellen: Machinaal Timmerbedrijf Van der Linden B.V. Meer dan vijftig jaar oud, gestart destijds in een garage, toen het begin jaren zeventig crisis was op de woningmarkt. Veel bedrijven hadden niet genoeg werk meer voor al hun personeel. Timmerman Tiny van der Linden uit Zijtaart, niet van plan om stil te gaan zitten, besloot om dan maar voor zichzelf te beginnen.
Hij zou drie keer verhuizen met zijn bedrijf, in 2004 voor het laatst, naar de fraaie nieuwbouw aan de Edisonweg. ‘Wat willen jullie’, vroeg Tiny, toen hij merkte dat hij als ‘ouderwetse’ timmerman de moderne tijd steeds minder goed bij kon benen. ‘Wij durven het wel aan’, zeiden zijn twee zonen Dirck en Jochem.
Met zijn twintigen zijn ze nu. Dat is inclusief moeder Diny van der Linden, die op haar 77e nog trouw helpt op de administratie. Ze maken met name kozijnen en trappen; en dan compleet, dus afgelakt, met glas en met beslag. Just in time afgeleverd op de bouw. “Ik denk dat het door dat laatste wat hektischer is dan vroeger”, vertelt Jochem. “Op de bouw zijn we nog afhankelijker geworden van elkaar. Als het ergens stroopt, loopt bij iedereen de planning in de soep … Het is dan ook fijn en belangrijk als je een klik hebt met de andere partijen in de keten. Dan wordt het een gedeelde verantwoordelijkheid. Dan is het absoluut fijn om voor Veghelse aannemers te mogen werken. De lijntjes zijn kort, de mentaliteit hetzelfde.”
‘Wat we doen, willen we goed doen’
Voor Jochem van der Linden was het altijd min of meer vanzelfsprekend dat hij deze wereld in zou rollen. Hij groeide als kind op in de werkplaats. Voor Jeroen de Kort lag dat anders. Die trouwde met een Van der Linden, waarna zijn schoonvader hem vroeg of dat niet iets voor hem was, het slopen, het zand, het transport. Dat is intussen meer dan dertig jaar geleden.
Ooit spijt gehad om bij Van der Linden Veghel in te stappen? “Nee. Wij zijn een lekker nuchter bedrijf. Werken vooral in deze regio, voor fijne klanten die waarderen wat wij doen. We doen kleine klussen, zoals de sloop van een vloer in een woonhuis, maar hebben bijvoorbeeld ook de sloop van het ziekenhuis in Veghel gedaan. Die diversiteit, het contact met zo veel verschillende mensen … dat is gewoon leuk. En dan hebben we ook gewoon een fijn bedrijf: met zijn allen koffie drinken in de kantine, op vrijdags een biertje … De dingen die we doen, willen we goed doen. We hoeven niet perse groter te worden.”
De dingen relativeren. Jeroen de Kort heeft het wel geleerd. Zijn schoonvader overleed toen hij 48 was, zijn zwager en compagnon vorig jaar, pas 40 jaar oud. “Ook dan merk je dat het fijn is dat je een ‘gewoon’ en menselijk bedrijf bent. We zetten samen de schouders eronder. Het werk moet immers door …”
‘Doen wat bij je past’
Tijdens het gesprek blijkt al snel dat ze als bedrijf meer delen dan alleen hun familienaam. Ze zijn beide een familiebedrijf uit Veghel, hebben deels dezelfde klanten en delen zelfs een collega: de stagiaire bij de timmerfabriek werkt op zaterdagen al jaren op De Stad, op het erf van Van der Linden Grondwerken.
Maar ‘last’ van elkaar, omdat ze hun naam delen, hebben ze niet. Timmerbedrijf Van der Linden wordt wel eens gebeld om een container te leveren; andersom wordt bij Van der Linden Grondwerken wel eens een ordertje kozijnen geplaatst … Maar dat wordt dan snel uit de wereld geholpen.
Blijven ze een familiebedrijf? Jochem: “Geen idee. Dirck en ik hebben samen zes zonen. De enige die nu al wel wat interesse in ons werk heeft, is onze oudste. Maar laat ze maar lekker hun eigen keuzes maken. Doen wat bij je past. Hebben wij zelf ook altijd gemogen en gedaan …”
Bij het andere Van der Linden is de ‘troonsopvolging’ in eigen kring ook zeker geen moetje. “De vierde generatie bestaat uit één dochter … Die is vijftien, hield als kind al niet van al dat stof hier en wil in Utrecht gaan studeren. We gaan wel zien wat de toekomst gaat brengen.”
Lid van Ondernemend Veghel
Beide bedrijven zijn al jaren lid van Ondernemend Veghel. Dat is niet om klanten binnen te halen. Die kennen beide bedrijven wel. Jochem: “Ik vind het belangrijk dat we samen synergievoordelen kunnen behalen, bijvoorbeeld op het gebied van energie en beveiliging. En ja, ik ga naar bedrijfsbezoeken. Met plezier zelfs ook. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik nooit meega op uitstapjes. Dat vind ik dan weer zonde van mijn tijd …”
Jeroen staat er hetzelfde in: “Ik ben waarschijnlijk nog wel minder aanwezig bij bijeenkomsten dan Jochem. Toch zijn we als bedrijf wel degelijk heel bewust lid. Om dezelfde reden: dat je in gezamenlijkheid sterker staat … En sowieso: Veghel is een mooi, ondernemend dorp. Het is fijn om hier te mogen ondernemen.”